Prolog

- Ja Fernando José Torres Sanz biorę Ciebie Blanco Dali Miro za żonę i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci. - stałam przed ołtarzem w pięknej, zaprojektowanej specjalnie dla mnie, sukni ślubnej. Przede mną stał mój przyszły mąż w standardowym czarnym garniturze. Spojrzałam na niego od góry do dołu i podziękowałam Bogu, że go mam.

- Ja Blanca Dali Miro biorę Ciebie Fernando José Torres Sanz za męża i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci. - wymawiając te słowa, czułam jak po moich policzkach spływają łzy. Nando uśmiechał się do mnie, wyglądał na najszczęśliwszego mężczyznę na świecie. Oczy mu się świeciły, były wilgotne od łez.
- Blanco, przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności, w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego- już wkładał na mój palec złotą obrączkę, gdy nagle w oddali usłyszałam głos mojej mamy.
- Blanca, obudź się ! Blanca już późno ! - przebudziłam się gwałtownie, cała zapłakana. Już w pełni świadoma tego co się wokół mnie dzieje. Chciałam położyć się z powrotem spać, ale wiedziałam, że sen już nie wróci. To był kolejny piękny sen, który nigdy się nie spełni
- Mierda. - przeklęłam pod nosem. I zwlekłam się z łóżka, by przeżyć kolejny nudny dzień.

______________________________
Uwaga, opowiadanie o przyjaciółkach zostaje odnowione. Te same postacie, te same miłości, ale inna akcja. Zapraszam :))