Rozdział 7

** Monic **

Obudziłam się, tzn zostałam brutalnie obudzona o godzinie 10⁰⁰. Ludzie jest sobota ! Czy ja nie mogę się nawet wyspać w te dwa wolne dni od pracy ? Codziennie wstaję z samego rana, chyba należy mi się odpoczynek, czy nie ?!

Wyplątałam się z objęć Valdesa, który też się na chwilę przebudził i sięgnęłam po wyjący telefon. Myślałam, że chwile podzwoni i przestanie, ale nic z tego.

- Tak, słucham ? - ziewnęłam.

- O przepraszam Cię, Monic. Czy jest z Tobą Blanca ? - Blanca ze mną ? Rany boskie nie widziałam jej od imprezy, czyli prawie od dwóch dni. Musiałam coś wymyślić na szybko, by uspokoić jej matkę, a potem zacząć jej szukać. Domyślałam się, gdzie może być.. Niestety.

- Tak, proszę Pani. Śpi w drugim pokoju. Zagadałyśmy się wczoraj i poszłyśmy późno spać. Wie Pani, jak ona reaguje, jak ktoś ją obudzi. Dlatego jak tylko wstanie to powiem, żeby zadzwoniła.

- Dziękuję Ci kochana. I jeszcze raz przepraszam - łyknęła kłamstwo jak rybka haczyk.

- Nic się nie stało. Do usłyszenia - rozłączyłam się i bez zastanowienia wybrałam numer do poszukiwanej. Niestety nie odbierała. Zadzwoniłam również do Milagros i Evity, ale one również nie widziały ostatnio naszej zguby. Lecz wszystkie byłyśmy zgodne co do jednej sprawy. Za jej nagłe zniknięcie odpowiedzialny był Fernando Torres.

- Victorkuuu .. - szturchnęłam go delikatnie, nie podziałało - Kochanie, obudź się - potrząsnęłam nim odrobinę i w końcu otworzył oczy.

- Co się stało ?

- Muszę iść szukać Blanki. Nikt jej nie widział od dwóch dni. Przed chwilą dzwoniła jej mama. Gdzie Dzieciak ma pokój ?

- Dzieciak ? - uniósł się na łokciu - a co z tym wszystkim Dzieciak ma wspólnego ?Aaaaah no tak ! To z nią wyszedł z baru. Myślisz, że ona tam nadal jest ?

- Nie wiem Vic, na prawdę nie wiem, ale muszę spróbować. Pójdziesz ze mną ?

- Jasne, tylko daj mi się ubrać - odkrył się i ponownie ujrzałam jego umięśnione ciało i nie tylko.

- Chyba możemy opóźnić nasze poszukiwania o godzinę. Chodź tu do mnie !

Może w tym momencie byłam cholerną egoistką, ale jego seksowne ciało doprowadzało mnie do ekstazy. Złapałam go za rękę, pociągnęłam do siebie i zaczęłam namiętnie całować. O dziwo miałam nadal siłę po nocnych igraszkach. To wszystko była jego wina. To on tak na mnie działał.

- Runda czwarta - zaśmiałam się i poczułam jego nabrzmiałe prącie na moim udzie.

***

Już ubrana czekałam na Valdesa, który jeszcze brał prysznic. Musieliśmy w końcu sprawdzić gdzie podziewa się Blanca. Nigdy nie sądziłam, że może być taka nieodpowiedzialna. Chociaż skoro jest z Dzieciakiem to wszystko możliwe. Jego pseudonim nie wziął się z nikąd.

- O cześć. Co wy tu robicie ? - drzwi otworzył nam w samych krótkich spodenkach, jakby właśnie wrócił z plaży. 

- Widziałeś Blankę ? - przecisnęłam się między nim a drzwiami, nie czekając na zaproszenie.

- No jest u mnie, ale właśnie .. - nie musiał kończyć, bo zobaczyłam przyjaciółkę otuloną kołdrą i z rozczochranymi włosami.

- Co ty tu robisz ?! Zdajesz sobie sprawę, że mama Cię szuka ?! Przez Ciebie zmuszona byłam ją okłamać.

- Monic uspokój się. Jestem dorosła. Nie muszę się nikomu tłumaczyć - uśmiech zszedł jej z twarzy i zrobiła się zdenerwowana.

- Yhym, taaa jasne. Dorosła. Właśnie zauważyłam. A zresztą rób co chcesz, tylko zadzwoń do mamy. Martwi się o Ciebie - obróciłam się na pięcie i już miałam przekroczyć próg tego pokoju, ale usłyszałam ją ponownie.

- Nagle przypomniało jej się o córeczce ? Zresztą to nie twoja sprawa, sama widzę znalazłaś sobie przyjaciela.

- Valdesa w to nie mieszaj - warknęłam i wyszłam.

** Blanca **

Wiedziałam, że nie powinnam wypowiadać tych wszystkich słów, ale co ją to obchodziło co ja robię ? To moja sprawa z kim sypiam. Nie powinna być taka wścibska. Rozumiem, chciała pomóc. Jestem tu cała i zdrowa, nic mi się nie stało, więc po co drążyć temat ?Wiedziałam też, że nie obrazi się na mnie. Często "kłóciłyśmy" się o błahostki, ale taki już nas urok. Zawsze prędzej czy później się godziłyśmy.

Szczerze to zaskoczył mnie widok Victora i Monic razem. Od razu domyśliłam się, że mogli razem spędzić tą noc. A może nie tylko tą ? Kto ich tam wie. Cieszyłam się z tego powodu i nie wierzyłam w to wszystko jednocześnie. Jak całe życie niewiele znaczących istotek potrafiło się zmienić w zaledwie kilka dni.

Tego samego dnia wieczorem zadzwoniłam do rodzicielki, żeby przestała się w końcu martwić i pozwoliła mi się cieszyć życiem. Powiedziałam jej również, że wrócę dopiero w niedzielę wieczorem. Są wakacje, mieszkamy na Ibizie, a ja czuję się jakbym była zamknięta w więzieniu. To może dlatego tak kręcił mnie ten związek z Torresem. On dawał mi jakąś namiastkę wolności. Dlatego tyle czasu chciałam spędzać przy nim. Mogliśmy się kochać całymi dniami, jeść wspólnie posiłki, opalać się na balkonie lub po prostu siedzieć na kanapie i oglądać durnowate seriale.

** Torres **

- Blan, wychodzę z Matą na jednego. Niedługo wrócę - ucałowałem ją w usta na pożegnanie i wyszedłem. Powoli gubiłem się w tym wszystkim. Musiałem porozmawiać z przyjacielem. Kto inny by mnie zrozumiał jak nie on ? Dobrze wiedział, że nigdy nie zdradziłem Olalli. Ten romans powoli mnie wykańczał, ale przyznać muszę, że uzależniłem się od przebywania z nią. No dobra może od seksu z nią.

- Juan, ratuj - powiedziałem od razu od wejścia.

- Nando ? A ty nie z Blancą ? - uśmiechnął się i podał mi piwo.

- Daj spokój. Nie masz czegoś mocniejszego ? Muszę się upić.

- Rany, stary co się stało ? - wyciągnął wódkę z barku i rozlał do kieliszków. Wypiliśmy jednego, żeby nam się lepiej rozmawiało i przeszedłem do sedna sprawy.

- Zaczynam się fatalnie z tym czuć. Inaczej, ja już nie wiem co czuję. Zaczynam się od niej uzależniać. Sam chciałem tylko seksu a teraz co ? Przecież w Londynie czeka na mnie Olalla i dwójka dzieci. Nie mogę ich zawieść. Oni są całym moim życiem.

- A mi się wydaje, że to tego całego twojego życia wdarł się ktoś trzeci. Ty już nie kochasz Olalli.

- Stary co ty pierdolisz ?! Kocham Olallę z całego serca ! - oburzyłem się. Jak on mógł powiedzieć coś takiego ?

- Jesteś tego taki pewien ? - jego głos był nadal bardzo spokojny i opanowany. Nie chciał mnie urazić, tylko coś mi uświadomić. Musiałem się na prawdę zastanowić co i do kogo czuję. Przecież nie mogłem się zakochać w Blance. Nie ! To nie możliwe.

- Polej - powiedziałem i podsunąłem koledze z drużyny swój kieliszek.

Nie mam pojęcia ile wódki poszło, ale nie byłem w stanie wrócić do pokoju, dlatego zostałem u Maty. To było najlepsze wyjście. Musiałem sobie przemyśleć też kilka spraw, ale po pijaku to nie był najlepszy moment.

Gdy wróciłem do pokoju, gdzieś koło 12²⁵ rudowłosej już nie było. Odnalazłem małą samoprzylepną karteczkę na lodówce z wiadomością od niej.

"Tata wylądował w szpitalu. Przepraszam, ale muszę szybko tam jechać.

Do zobaczenia, Blan"

Wyciągnąłem butlę wody z lodówki i poszedłem do sypialni. Nie miałem siły na nic, a taki wolny dzień na pewno mi się przyda. Obiecałem sobie, że pomyślę o wszystkim, więc to był numer jeden do wykonania na dzisiaj. Wziąłem jeden wielki łyk wody i zasnąłem w oka mgnieniu.